ارتباط پلی مورفیسم های C۴۶۵T و C۶۰۹T در ژن NQO۱ با لوسمی میلوئیدی حاد

چکید ه   سابقه و هدف   بسیاری از مطالعه ها ثابت کرده اند که پلی مورفیسم ژن NQO۱ ، باعث افزایش خطر ابتلا به لوسمی میلوئیدی حاد می شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان شیوع پلی مورفیسم های C۴۶۵T و NQO۱ C۶۰۹T در ایران و بررسی نقش این پلی مورفیسم ها در افزایش خطر ابتلا به لوسمی میلوئیدی حاد بود.   مواد و روش ها   مطالعه انجام شده از نوع مورد شاهدی بود. با استفاده از روش PCR-RFLP ، به صورت تصادفی برای پلی مورفیسم C۶۰۹T ، ۱۴۰ بیمار مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد در برابر ۸۰ نفر شاهد و برای پلی مورفیسم C۴۶۵T ، ۱۲۴ (از ۱۴۰ بیمار) بیمار مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد در برابر ۸۰ نفر گروه شاهد، مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تحلیل آماری از آزمون مجذور کا و نرم افزار ۱۶ SPSS استفاده شد.   یافته ها   ارتباط معنا داری بین پلی مورفیسم های C۶۰۹T و C۴۶۵T NQO۱ و افزایش خطر ابتلا به لوسمی میلوئیدی حاد یافت نشد. در پلی مورفیسم C۶۰۹T ، نسبت شانس برای ژنوتیپ TT در مقابل ژنوتیپ CC ، ۲۱/۰(۱۳/۱-۰۴/۰ = ۹۵% CI ) و برای ژنوتیپ CT در مقابل ژنوتیپ CC ، ۰۶/۱(۹۵/۱- ۵۷/۰= ۹۵% CI ) بود. در پلی مورفیسم C۴۶۵T نسبت شانس برای ژنوتیپ TT در مقابل ژنوتیپ CC ، صفر و برای ژنوتیپ CT در مقابل ژنوتیپ CC ، ۰۱/۳(۳۲/۱۴-۶۳/۰= ۹۵% CI ) بود.   نتیجه گیری   نتایج مطالعه نشان می دهد که واریانت های ژن C۶۰۹T و NQO۱ C۴۶۵T ، فاکتور مهمی برای ابتلا به لوسمی میلوئیدی حاد نیستند.