بررسی تطبیقی ولایت از دیدگاه شمس تبریزی و ابن عربی
محل انتشار: مجله عرفانیات در ادب فارسی، دوره: 12، شماره: 47
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 111
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-12-47_005
تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1402
چکیده مقاله:
ولایت باطن نبوت و رسالت است و ریشه و معدن آنها به حساب می آید، زیرا هیچ نبی و رسولی نیست مگر آنکه اول ولایت یافته و ولی شده است و به اندازه سعه ولایتش نبوت و رسالت یافته است. با توجه به بررسی اندیشه های هر دو عارف، ابن عربی خود را بر حسب خدمات و آثارش ختم ولایت محمدیه در عصر خود می داند. در نظر وی نبوت از شئون اسم ظاهر و «ولایت» از شئون اسم باطن است؛ یعنی نبوت تکرارپذیر نیست و ختم پذیر است، اما ولایت همیشه استمرار دارد و باب مقام ولایت مفتوح بوده و آن امری باطنی است و هرکس در هر زمانی می تواند صاحب ولایت شود، و مراتب و شدت و ضعف دارد. ابن عربی ولایت مطلقه کلیه را برای وجود مقدس حضرت امیر و حضرت حجت(ع) قائل است ولی برای خود ولایت مطلقه و کلیه قائل نیست. شمس در نقد اندیشه ابنعربی، از کلام خود او سود می جوید و عدم صحت تفکرش را به وی نشان می دهد. به اعتقاد شمس، نه تنها حضرت رسول(ص) به منتهی درجه استغراق در حق رسیده؛ بلکه پرداختن به شریعت و امر و نهی برای ایشان، فضیلتی مزید بر استغراق در حق به شمار می رفته، نه نقص در آن.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبدالرحیم عناقه
Islamic Azad University, Dehaghan Branch
علی اصغر میرباقری فرد
Islamic Azad University, Dehaghan Branch
ندا پرتوی
Islamic Azad University, Dehaghan Branch
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :