تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و برخی ویژگی های ریخت شناسی زعفران (Crocus sativus L.)

کودهای زیستی با پویاسازی عناصر معدنی، نیاز به کودهای شیمیایی را کاهش می­دهند و منجر به افزایش عملکرد می­شوند. از­این­رو با توجه به اهمیت افزایش عملکرد زعفران، آزمایشی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی اداره منابع طبیعی سمنان در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل کودهای زیستی فروزینک­­بارور، پتابارور-۲، فسفاته بارور-۲ و ترکیب آن­ها با هم در کنار شاهد (۸ تیمار) بودند که به صورت کودآبیاری در اواسط بهمن ماه ۱۴۰۰ در دو سطح صفر و نیم لیتر در هکتار اعمال شدند. صفات مورد بررسی شامل تعداد گل، وزن گل تازه و خشک، وزن تر و خشک کلاله، طول کلاله و قطر نوک کلاله، طول دوره گلدهی، تعداد برگ و محتوای کلروفیل برگ بودند. مقایسه میانگین­ها نشان داد که کودهای زیستی باعث افزایش معنی­دار (۰۵/۰p ≤) در تمامی صفات به جز تعداد برگ، طول کلاله و قطر نوک کلاله در مقایسه با شاهد شدند. صفات مورد بررسی بهترین نتایج خود را تحت کاربرد ترکیبی کودهای زیستی فروزینک­بارور و پتابارور-۲ نشان دادند. به­طوری­که بیشترین مقادیر تعداد گل (۱۷۵ عدد در متر مربع)، وزن تر گل (۶۱/۷۲ گرم در متر مربع)، وزن خشک گل (۹۲/۷ گرم در  متر مربع)، طول دوره گلدهی (۲۱ روز)، محتوای کلروفیل a (۷۲۸/۰ میلی­گرم در گرم وزن تر)، محتوای کلروفیل کل (۹۷/۵ میلی­گرم در گرم وزن تر)، وزن تر کلاله (۲۸/۴ گرم در متر­مربع) و وزن خشک کلاله (۸۰۴/۰ گرم در مترمربع) در تیمار توام فروزینک بارور و پتابارور-۲ به­دست آمد که به ترتیب ۱/۳، ۶/۳، ۴/۳، ۱/۱، ۱/۲، ۵/۱، ۳ و ۱/۳ برابر شاهد بود. به طورکلی کودهای زیستی با اثر بر افزایش حلالیت عناصر غذایی و قابل دسترس کردن آن­ها برای گیاه باعث بهبود صفات کمی زعفران شدند و کاربرد توام کودهای زیستی نیز عملکرد گل و کلاله زعفران را به­طور معنی­داری افزایش داد.