نقش ویژگی های فردی و الگوی قضاوت در نگرش به اتانازی

مقدمه: در حالی که اتانازی از بحث انگیزترین موضوعات در حوزه ی مراقبت های پایان حیات است، درباره ی هم بسته های روان شناختی نگرش به آن، به ویژه در ایران اطلاعات چندانی در دست نیست. پژوهش حاضر، با هدف "سنجش میزان پذیرش اتانازی، و بررسی نقش متغیرهای شخصیتی و دینی در نگرش به اتانازی" انجام شد. روش ها: این مطالعه که از نوع توصیفی تحلیلی است روی ۲۳۳ دانشجوی دانشگاه تهران انجام شد. ابزار مطالعه، پرسش نامه های زیر بودند: پذیرش اتانازی، مقیاس نگرش به اتانازی، مقیاس پنج عامل بزرگ شخصیت و مقیاس سبک های دین داری. هم چنین، شرکت-کنندگان سناریوی واگن را مطالعه کردند و به داوری درباره ی آن پرداختند. داده ها با نرم افزار SPSS و روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل فراوانی، آزمون تی، هم بستگی و رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد ۹/۶۳ درصد و ۸/۵۸ درصد شرکت کنندگان به ترتیب با اتانازی فعال و غیر فعال مخالف بودند. میزان مخالفت با اتانازی فعال، بیش از مخالفت با نوع غیر فعال بود (۰۵/۰p<;). جنسیت و سن شرکت کنندگان رابطه ای با پذیرش اتانازی و نگرش به آن نداشت. از میان متغیرهای شخصیتی و دینی، تنها متغیرهای دینی با نگرش به اتانازی رابطه (منفی) داشتند و الگوی قضاوت مخالفان و موافقان اتانازی، تفاوت چندانی نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، بیش تر دانش جویان ایرانی با اتانازی مخالفند و مخالفت آن ها با اتانازی فعال، بیش از نوع غیر فعال اتانازی است. نقش دین داری در مخالفت با اتانازی متاثر از عوامل شخصیتی نیست. یافته های این پژوهش ضمن برجسته تر ساختن تفاوت اتانازی فعال و غیرفعال، حمایت ضعیفی از استدلال شیب لغزنده فراهم آورد.