ارزشیابی مستمر و ایجاد فرصت های یادگیری در بهبود آموزش تاریخ

درس تاریخ در زمره مهم­ترین دروس­ در نظام آموزشی ایران و بسیاری از کشورهای محسوب می­شود؛ چرا که تاریخ هر سرزمینی بخشی از هویت و شناسنامه ملی آن­ها می­باشد. ارزشیابی، یکی از ارکان اساسی در فرایند تعلیم و تربیت می­باشد. در آموزش تاریخ نیز ارزشیابی تاثیر اساسی دارد و می­توان در ارزشیابی آن از آزمون­های شفاهی و کتبی بیشتر استفاد کرد. ارزشیابی از آموزش تاریخ با مشکلات و مسائلی مواجه هست، از جمله حجم زیاد مطالب کتاب و ارزشیابی عمدتا بر سنجش محفوظات ذهنی و طراحی آزمو­ن­های حافظه محور تمرکز دارد. از طرف دیگر، ارزشیابی میزان موفقیت هدف ها را نشان می دهد و به طور مستمر و مداوم برنامه­های آموزشی را می­سنجد، بنابراین اگر برنامه های آموزشی و درسی و فرایند یاددهی - یادگیری دائما در حال ارزشیابی نباشند، آموزش حالت پویایی خود را از دست می دهد و حالت ایستا به خود می­گیرد. معایب و محاسن آن مشخص نمی شود و چنین موقعیتی با روح آموزش و پرورش سازگار نیست. توجه به این نکته بسیار مهم است که امروزه زمان وادار کردن دانش­آموزان به درس خواندن از طریق ایجاد ترس از امتحان و نمره­های تک رقمی و ... گذشته است. در حالی که ضرورت دارد معلم در کلاس و حتی خارج از کلاس بر اساس طراحی و تفکر قبلی خود، فرصت­هایی برای یادگیری ایجاد کند. در جستار حاضر به اهمیت کارکردهای روش­های گوناگون ارزشیابی مستمر و چالش­ها و فرصت­های آن در آموزش تاریخ از جنبه های مختلف پرداخته شده است