نقش میسیونرهای مذهبی در توسعه روابط سیاسی و تجاری ایران و اروپا در عصر صفوی

عصر صفوی (۱۱۳۵- ۹۰۷ ق./ ۱۷۲۲- ۱۵۰۱ م.) عصر گسترش چشمگیر فعالیت میسیونرهای مذهبی اروپا در ایران بود. در این دوره قدرت های اروپایی برای نفوذ در سرزمین های شرقی و دست یافتن به مواد اولیه ارزان قیمت با همدیگر رقابت می کردند، در همین حال قلمرو و تجارت خارجی آنها نیز توسط عثمانی به شدت در خطر بود، لذا ایران به عنوان همسایه و دشمن عثمانی و در عین حال به عنوان طرف تجاری اروپا گزینه مناسبی برای اتحاد بود. سوال پژوهش حاضر این است که آیا میسیونرها و مبلغین مذهبی در توسعه روابط سیاسی و تجاری ایران و اروپا در عصر صفوی نقش داشتند؟ سعی بر آن است با روش تحقیق توصیفی و جمع آوری اطلاعات از گزارش ها، منابع تاریخی و پژوهشی، سفرنامه ها و اسناد به این سوال پاسخ داده شود. به نظر می رسد علاوه بر انگیزه های مذهبی دلایل ویژه سیاسی و اقتصادی در ارسال هیات های مذهبی به ایران نقش داشت. یافته پژوهش حاضر مبین این واقعیت است که میسیونرهای مذهبی در اشاعه دین مسیحیت در ایران توفیق چندانی نداشتند اما توانستند در توسعه روابط سیاسی و تجاری ایران و اروپا نقش موثری بازی کنند.