بررسی فراوانی ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی سالمونلا انتریتیدیس جدا شده از دام و انسان و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها

باکتری سالمونلا یکی از اعضای خانواده انتروباکتریاسه است. عفونت حاصل از این باکتری در انسان به صورت گاستروانتریت، تب روده­ای (تیفوئید یا پاراتیفوئید) و سپتی سمی بروز می­کند. اینتگرون­های کلاس I معمول­ترین اینتگرون­های یافت شده در بین سروتیپ­های مختلف سالمونلا انتریکا می­باشند که باعث ایجاد مقاومت چندگانه آنتی­بیوتیکی و بروز مشکلاتی در درمان عفونت حاصل از این باکتری در انسان و حیوانات می گردند. هدف از مطالعه حاضر تعیین فراوانی اینتگرون­های کلاس I سالمونلا انتریتیدیس جدا شده از انسان و دام و تعیین الگوی حساسیت با مقاومت آنتی­بیوتیکی آنها می­باشد. در این مطالعه، نمونه­های  ۱۱ نمونه سالمونلا انتریتیدیس انسانی جدا شده از کودکان ۵-۱ سال بیمارستان کودکان تهران و ۱۳ نمونه  سالمونلا انتریتیدیس دامی جدا شده از گوساله های ۶ ماه تا ۱ سال گاوداریهای غرب تهران که از کلکسیون میکروبی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات-دانشکده دامپزشکی اخذ شد، استفاده گردید. جهت تعیین فراوانی اینتگرون­های کلاس I آزمونMultiplex-PCR انجام گردید. آزمون تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. نتایج نشان داد که از مجموع ۱۱ سویه سالمونلا انتریتیدیس انسانی، اینتگرون­های کلاس I جدا سازی نگردید و از ۱۳ سویه سالمونلا انتریتیدیس دامی ۲ سویه (۳/۱۵%) دارای اینتگرون های کلاس I بودند. همچنین ۳/۳۶% از سویه­های سالمونلا انتریتیدیس انسانی و ۸/۳۰% از سویه های دامی مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی از خود نشان دادند. نتیجه­گیری اینکهدر سویه­های دارای مقاومت چندگانه فاقد اینتگرون­های کلاس I ، ژن های مقاومت می توانند بر روی پلاسمیدها، ترانسپوزون ها و یا کلاس های دیگر اینتگرون­ها مستقر شوند.