رابطه اهداف پیشرفت و باورهای هوشی با خودکارآمدپنداری تحصیلی: نقش میانجی انتظارات آموزشی والدین

زمینه و هدف: نگرش دانش ­آموزان نسبت به توانایی­ های خود در فعالیت ­های آموزشی، پیش­ بینی کننده مهم پیامد تحصیلی محسوب می­شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی انتظارات آموزشی والدین در روابط بین اهداف پیشرفت و باورهای هوشی با خودکارآمدپنداری تحصیلی دانش ­آموزان متوسطه یکم انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد پژوهش شامل تمامی دانش­آموزان متوسطه دوره یکم شهرستان فاروج (خراسان شمالی) در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۳۲۹ دانش آموز متوسطه دوره یکم بود که از طریق نمونه ­گیری تصادفی خوشه ­ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس خودکارآمدپنداری دانش ­آموز (جینگز و مورگان، ۱۹۹۹)، مفیاس اهداف پیشرفت (الیوت و مک گریگور، ۲۰۰۱)، مقیاس نظریه­ های ضمنی درباره هوش (عبدالفتاح و ییتس، ۲۰۰۶)، و مقیاس آرزوها و انتظارات آموزشی برای نوجوانان (جاکوب، ۲۰۱۰) بود. داده ­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری با استفاده از نرم­افزار SPSS ۲۲ و۲۲  Amos تجزیه و تحلیل شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که بین متغیرهای باو­رهای هوشی افزایشی، اهداف پیشرفت، خودکارآمدپنداری تحصیلی، و انتظارات آموزشی والدین همبستگی معناداری وجود دارد (۰۵/۰> p). تاثیر اهداف پیشرفت به انتظارات آموزشی والدین (۵۷/۰)، هوش افزایشی به انتظارات آموزشی والدین (۴۳/۰)، و انتظارات آموزشی والدین به خودکارآمدپنداری تحصیلی ( ۸۵/۰) در سطح مثبت و معنادار است (۰۰۱/۰> p). همچنین در مدل ارائه شده، اثرات باورهای هوشی افزایشی و اهداف تسلط گرایشی به واسطه انتظارات آموزشی والدین بر خودکارآمدپنداری ­تحصیلی از نظر آماری معنادار و مدل از برازش مطلوبی برخوردار است. نتیجه گیری: باورهای انگیزشی و شناختی دانش­آموزان گرچه به طور مستقیم بر خودکارآمدپنداری تحصیلی­ آنها تاثیر می­ گذارند، که همچنین می ­توانند به­ واسطه تاثیرگذاری بر انتظارات آموزشی والدین، بر خودکارآمدپنداری تحصیلی آنها اثرگذار باشند.