بررسی رویکرد از خودبیگانگی فردی و تاثیر آن بر عملکرد رفتاری فرد

از خود بیگانگی، یکی از مهم ترین مسائل انسان شناختی است که در رشته های گوناگون علوم انسانی از جمله جامعه شناسی، روان شناسی، فلسفه و حتی روان پزشکی مورد توجه قرار گرفته است. مفهوم «alienation» که در زبان فارسی به (از خودبیگانگی) ترجمه شده است، عنوانی است کلی برای بسیاری از دردهای فردی و اجتماعی انسان; و به دلیل همین کلیت، مفهومی است بسیار مبهم. از خود بیگانگی مساله ای است که بر نگرش افراد اثر گذاشته و از طریق آن بر روی رفتار آدمیان موثر است. این مساله امکان کنترل روابط و پیش بینی شرایط آینده و تصمیم گیری های عقلایی برای رسیدن به رشد و تعالی را در افراد کاهش داده و از آنان افرادی منفعل می سازد. و به معنای دور شدن از ارزش ها و فضایل اخلاقی و انسانی و فراموش کردن کمالات و غفلت از خود اصیل و واقعی و گم کردن مسیر درست هدایت است. انسان هر آرزو و هدف انحرافی که انتخاب کند در حقیقت آن را به جای (خود) واقعی گذاشته و این نه تنها موجب بیماری (از خودبیگانگی) می شود، بلکه کار به جایی می رسد که ماهیت و واقعیت انسان از بین می رود و تبدیل به آن چیزی می شود که بیهوده به آن دلبسته است.