بررسی باستان شناختی ارتباطات سیاسی و فرهنگی ایران و آسیای صغیر در دوران هخامنشی

یک نظام سیاسی حاکم بر یک سرزمین برای اداره بهتر امور خود نیاز به یک سری تقسیم بندی­های فضای سیاسی و گماردن شخصی با اختیارات خاص بر این واحدها دارد. اولین تجربه تقسیم فضای سیاسی در ایران به دوره حکومت هخامنشیان(۳۳۰-۵۵۰ق.م) بر می­گردد. در این دوره داریوش بزرگ سازمان فضایی کشور را در بیست خشترپاون­نشین تنظیم کرد که یک خشترپاون از سوی حکومت مرکزی بر آنجا حکومت می­کرد. شیوه حکومت سیاسی هخامنشیان فدراتیو بود و نواحی مفتوحه با حفظ استقلال داخلی تابع حکومت مرکزی بودند. از جمله مناطق تحت انقیاد هخامنشیان که تعدادی از خشترپاون­نشین­ها نیز در این قسمت واقع شده بودند، آسیای صغیر امروزی است. هدف از این پژوهش، بررسی نمودهای حکومت فدرالیسم هخامنشی در خشترپاون­نشین­های آسیای صغیر و نحوه تقسیم بندی آنها براساس سیاست­های دستگاه اداری هخامنشی است.