چالش کاربردی و محوریت گیاهان دارویی

گیاه درمانی دانشی کهنسال است که ریشه در اعمای تاریخ دارد و همواره یکی از پایه های اصلی مکاتب طبی مشهور از قبیلمکاتب رایج در تمدن های باستانی مصر، هند، آشور، بابل، چین، یونان، ایران و نیز طب اسلامی بوده است . با پیشرفتهای حاصل در شیمی آلی و تحولات در روش های استخراج » تلخیص و تعیین ساختمان ترکیبات طبیعی ارزش داروهای حاصلاز منابع طبیعی روز به روز آشارتر گردیده است . امروزه شمار قابل توجهی از داروهای موجود شامل عصاره های تام گیاهی و یاترکیبات جداسازی شده . از گیاهان هستند . آتروپین .دیگوکسین، وینکریستین، تاکسول، ارگوتامین، هیوسین، کامپتوتسین وبالاخره آنتی بیوتیک ها که خود خبل عظیمی از ترکیبات حاصل از گیاهان پست می باشند. با آغاز سده بیستم میلادی . توسعهتجدد گرایی افراطی در کشور ما باعث آن شد که پزشکان و دارو سازان از گیاه درمانی سنتی فاصله، در پاره ای موارد به ستیز باآن بیردازند، در نتیحه متاسفانه امروزه اکثریت قریب به اتفاق پزشکان و دارو سازان ایرانی با گیاه درمانی بسیار بیگانه اند و حتیبه صورت اجمالی نیز با آن آشنا نمی باشد و این در حالی است که طی سه دهه اخیر قرن حاضر گیاه درمانی در بسیاری از کشورهای اروپایی، ایالات متحده و سایر کشور های پیشرفته ترقی شایانی نموده، مورد استقبال گسترده عموم قرار گرفته است وهمین فرآیند یعنی رویکرد دوباره آدمی به داروهای گیاهی و گیاه درمانی . خود یکی از جنبه های موج سبز (Green wave)به شمار می آیند . خوشبختانه این موج مدتی است به کشور ما هم رسیده و امید می رود پزشکان . داروسازانT پیراپزشکان ومسئولان سیاستگزار نظام دارو درمانی کشور باعث توسعه هر چه بیشتر گیاه درمانی علمی واقعی و بی پیرایه گردد. اگر چه امروزهپس از سال ها سخنرانیT نکاشتن مطالب بسیارT اجرای کنفرانس و برنامه های رادیوبی و تلویزیونی و سخن گفتن درباره گیاهدرمانی و رایحه درمانی امری عادی تلقی می گردد لیکن باید دانست وضع همیشه بدین گونه نبوده.به طور خلاصه تا سال۱۹۸۳ واژه «رایحه درمانی » در فرهنگ لاروس جای نداشت ( این واژه در سال ۱۹۲۶ توسط شیمی دانی به نامR.M.Gattefosse وضع گردید )و تنها ۱۵ سال است که واژه «گیاه درمانی» در فرهنگ مذکور گنجانده شده است.