بررسی نقش میانجی اعتیاد به شبکه های اجتماعی در ارتباط بین حمایت اجتماعی و سازگاری زناشویی زنان شاغل: تمرکز بر میل به فرزندآوری

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی اعتیاد به شبکه های اجتماعی در ارتباط بین حمایت اجتماعی و سازگاری زناشویی زنان شاغل با تمرکز بر میل به فرزندآوری در تابستان سال ۱۴۰۲ بود. برای انجام پژوهش، از بین جامعه آماری زنان شاغل در بیمارستان شهید بهشتی شهر شیراز تعداد ۲۰۰ نفر براساس نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. سپس مقیاس سازگاری زناشویی اسپاینر (۱۹۷۶)، حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت (۱۹۸۸) و وابستگی به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل (۱۳۹۵) بین شرکت کنندگان پژوهش توزیع شد تا پاسخ دهند. یافته ها نشان داد حمایت اجتماعی رابطه مثبت معنادار با سازگاری زناشویی و رابطه منفی معنادار با اعتیاد به شبکه های اجتماعی داشته است (p<۰.۰۱). همچنین الگوی مدل یابی تحلیل مسیر نشان دهنده نقش مثبت حمایت اجتماعی در سازگاری زناشویی و همچنین نقش منفی در اعتیاد به شبکه های اجتماعی بود. علاوه بر این، نقش مثبت حمایت اجتماعی و سازگاری زناشویی در فرزندآوری نیز تایید شد. اعتیاد به شبکه های اجتماعی نیز نقش منفی در فرزندآوری داشته است. در مجموع، نتایج از این فرضیه حمایت کرد که حمایت اجتماعی باعث وابستگی کمتر به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل و افزایش سازگاری زناشویی و تمایل به داشتن فرزند در زنان شاغل می شود. از سوی دیگر اعتیاد به شبکه های اجتماعی باعث عدم تمایل افراد به فرزند داشتن می گردد. براساس نتایج بدست آمده از پژوهش می توان به بررسی تعیین کنندگی سایر متغیرها در متغیر سازگاری زناشویی پرداخته و در جهت طراحی و کاربست برنامه مداخلاتی مبتنی بر افزایش حمایت اجتماعی در راستای ارتقاء شاخص سازگاری زناشویی در مراکز مشاوره خانواده و ازدواج اقدام نمود.