استصحاب تعلیقی طبق مبنای امام خمینی

استصحاب تعلیقی، حکم به بقای حکم تعلیقی بعد از شک در تغییر حالات آن موضوع است. بعضی از فقها چون آخوند استصحاب در امور تعلیقی را همچون امور منجز حجت می دانند. نائینی و خویی، بر اساس مبنای خود در اعاده قیود حکم به موضوع و تفکیک حقیقت حکم به مرحله جعل و مجعول، قائل به عدم اجرای استصحاب تعلیقی، مطلقا، در این نوع احکام هستند. گروهی نیز قائل به تفصیل شده، در مواردی که قیود قضیه به حکم برگردد، استصحاب حکم تعلیقی را جایز می دانند. این نوشتار قصد دارد استصحاب تعلیقی طبق مبنای امام خمینی) را مورد کنکاش قرار داده، امام استصحاب تعلیقی را پذیرفته ازنظر ایشان محل نزاع استصحاب تعلیقی، تعلیق موضوع و تعلیق حکم، نیست، استصحاب تعلیقی در لسان دلیل شرعی (آیات و روایات) بیان شده که تعلیق حکم است، استصحاب تعلیقی حکم معلق را استصحاب می کند، نه تعلیقی که بافهم عقلی درک کرده و نه، تعلیقی که دلیل آن به صورت قضیه شرطیه بیان می کند.