روند تبدیل فضا به مکان (نمونه موردی کتابخانه ملی شیراز و موزه ی تار و پود شیراز)

به منظور ارتباط معماری در بین دهه ها، ایجاد ارتباط بین آنها و تبدیل فضا به مکان، دو فضای طراحی شده توسط دو معمار مطرح معاصر، کشور آقایان مهندس مهرداد ایروانیان و مهندس هادی میرمیران، در فضایی یکسان و به منظور ایجاد ارتباط با یکدیگر، بررسی میگردند. در این پژوهش از روش ترکیبی استفاده میگردد و از طریق شیوه پرسشگری انجام میگیرد. جامعه آماری، تمامی ساکنین شهر شیراز می باشند، که از این تعداد ۳۸۵ نفر طبق روش کوکران و روش نمونه گیری به عنوان نمونه انتخاب شدند .یافته ها : داده ها با استفاده از برنامه spss-۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و پایایی این پرسشنامه محقق ساخت، ۹۷/۰ بدست آمد. نورپردازی مناسب و همچنین از بین بردن کنج ها و فضاهای بلااستفاده از عوامل مهمی می باشد که بر احساس امنیت افراد و به دنبال آن ارتقاء حس مکان موثر می باشد. با وجود آنکه نظرات مردم و کارشناسان در مورد کتابخانه یکی میباشد، اما آمار و امتیازات نشان میدهد که موزه تار و پود، در روند تبدیل فضا به مکان موفق تر عمل کرده است. شاید بتوان علت این مهم را در تفاوت نوع نگرش دو معمار دانست، مرهوم مهندس میرمیران، در تبدیل ایده به طرح، نسبت به مهندس ایروانیان و ارتباط بین ساختمان و محیط، در ساختمان مرکز اسناد، هنوز نتوانسته به طور کامل، روح فضا را در مکان تزریق کند. ایشان، مهندسی سازه ای بودند، که در زمینه طرح جامع شهرها، تخصص بیشتری را داشتند تا طراحی یک ساختمان بخصوص به منظور تبدیل فضا به مکان. اما مهندس ایروانیان، با داشتن سابقه در کارهایی چون: باغ بزرگ چمران شیراز، مجموعه هفت خان و ... ، همگی توانسته اند در روند تبدیل فضا به مکان و القای آن به مخاطب، موفق باشند.