مکان یابی و طراحی همزمان نیروگاه های خورشیدی و بادی در استان فارس به منظور کاهش گاز های گلخانه ای

مقدمه: امروزه استفاده از انرژی های تجدیدپذیر نه تنها باعث بالارفتن کارایی و راندمان نیروگاه ها شده است بلکه سبب کاهش قابل توجه گاز های گلخانه ای تولیدی توسط نیروگاه های فسیلی گردیده است که این امر مزایای زیست محیطی فراوانی می تواند برای جوامع بشری داشته باشد. این پژوهش بر استفاده ترکیبی از انرژی خورشیدی و باد برای دستیابی به کارایی هزینه بهتر و بهره برداری راحت تر از هر دو منبع متمرکز شده است. در این تحقیق، هشت شهر با اقلیم های گوناگون در استان فارس مورد بررسی قرار گرفته اند. مواد و روش ها: برای انتخاب مکان مناسب از بین هر شهر های انتخاب شده، از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شده است. در این راستا چهار معیار چگالی باد، شدت تابش خورشید ، جمعیت و بلایای طبیعی برای انتخاب بهترین محل ساخت نیروگاه انتخاب شدند. سه معیار اول توسط روابط ریاضی و اندازه گیری های محیطی محاسبه شدند که شامل چگالی باد، شدت تابش خورشید و جمعیت هستند معیار چهارم، بلایای طبیعی هستند که شامل سه حادثه زلزله، سیل و طوفان خاک هستند. همچنین از منطق فازی برای وزن دهی پارامتر ها و استخراج یک مقدار واحد برای این سه معیار استفاده خواهد شد که در نرم افزار متلب محاسبه شده است. نتایج و بحث: در این تحقیق، با چهار معیار مختلف، شهر های استان فارس با هم مقایسه شدند. با توجه به بررسی انجام گرفته، بهترین شهر ها با استفاده از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی فازی مشخص شدند و نتایج نشان می دهد که بهترین شهر، اقلید بوده است و پس از آن شهر های صفاشهر و بوانات قرار دارند. بررسی انجام گرفته نشان داد که شهر های کازرون و فیروزآباد کمترین امتیاز را براساس ساخت نیروگاه بادی-خورشیدی دارند. برای تحلیل نتیجه به دست آمده، باید معیار های مختلف را بررسی کرد. مشاهده شد که در رتبه بندی معیار ها، امتیاز معیار انرژی خورشیدی و بادی بیش از دو معیار دیگر از اهمیت بیشتری برخوردار است. نتیجه گیری: بررسی انجام گرفته نشان داد مناسبترین شهر، اقلید بوده است و پس از آن شهر های صفاشهر، بوانات و ایزدخواست قرار دارند. و شهر های کازرون و فیروزآباد کمترین امتیاز را برای ساخت نیروگاه بادی-خورشیدی دارند. در آخر نیز به طراحی نیروگاه در شهر بهینه بدست آورده شده، پرداخته شده است. در این راستا سه حالت ۵۰% خورشیدی و ۵۰% بادی، ۷۰% خورشیدی و ۳۰% بادی و ۳۰% خورشیدی و ۷۰% بادی برای طراحی نیروگاه هیبریدی درنظر گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که توان تزریقی در نیروگاه هیبریدی که در آن از ۷۰ درصد توان تولیدی توربین های بادی و ۳۰درصد نیروگاه خورشیدی استفاده شد، بهینه تر و بیشتر می باشد.