بررسی رابطه روش دانش آموزمحوری با رشد و پرورش خلاقیت دانش آموزان

در تاریخ تعلیم و تربیت هرقدر به گذشته های دور می رویم، آموزش و پرورش را لازمه ی طبیعی جوامع بشری می یابیم . تعلیم و تربیت در سرنوشت جامعه ، و درتمام مراحل پیشرفت وباروری آن سهیم بوده و خود نیز همواره گسترش یافته است . همچنین حامل و ناقل شریفترین آرمانهای بشری بوده و پیوندی ناگسستنی با بزرگترین پیروزیهای مردان و جوامع بزرگ تاریخ بشر داشته است . بعلاوه مسیر این تاریخ را با درستی و صداقت در خود منعکس ساخته و شاهد لحظات اوج و فرود ، و روزهای تلاش و ناامیدی ، وهماهنگیها و تضادهای آن بوده است .آشنایی با روشها ، فنون تدریس و الگوهای تدریس که جزو فعالیتهای آموزشی ضمن خدمت تدریس و محسوب می شوند و بکارگیری آنها ، موجب می شود که هدفهای تعلیم و تربیت با سهولت بیشتر و در مدت زمان کوتاهتری تحقق یابند. تدریس کار آسانی نیست ، معلم در تدریس با عوامل مختلف و متعددی سروکار دارد ، که کنترل مجموعه ی آنها ممکن است محیطی را بوجود آورد که در آن یادگیری مطلوب و موثر صورت گیرد بدون شک عواملی همچون شخصیت معلم زمینه های علمی وتجربی او ، زمینه وروابط اجتماعی و خانوادگی شاگردان ، اهمیت موضوع درس ومسایل بیشمار دیگری در کیفیت تدریس معلم تاثیر دارند. هدف این تحقیق هم در راستای این مهم است که بهترین روشهای تدریس که مطابق با نیاز و خواسته دانش آموزان و در نظرگرفتن روحیات و استعدادهای آنان می باشد را بررسی کرده وروشن شود که روش شاگرد محور چقدر می تواند قدرت خلاقیت دانش آموزان را افزایش دهد . با توجه به اینکه فلسفه اهم تعلیم وتربیت کشور ما ، انتقال مفاهیم ودانش به دانش آموزان است ، این تحقیق برآنست تا مضرات ناشی از این فلسفه را موشکافی کند وسعی در توجه به خواست دانش آموزان ، کشف استعدادها ، و افزایش کیفیت تدریس را در نظر دارد. جامعه در این پژوهش کلیه ی دانش آموزان دختر ، دوره ی دبیرستان ، منطقه ۸ تهران و نمونه آماری از بین دانش آموزان ، ۱۰۰ نفر بصورت تصادفی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که بین روش تدریس شاگرد محور توسط معلمان و میزان رشد و پرورش خلاقیت دانش آموزان ، رابطه معتبر و واقعی وجود دارد . بدین ترتیب معلوم می شود هر چه روش معلم به شیوه شاگرد محوری نزدیک تر باشد در رشد و پرورش خلاقیت دانش آموزان دختر تاثیر بیشتری دارد .