بررسی اثر توسعه مالی بر نرخ بیکاری استانهای کشور ایران با استفاده از الگوی پانل دیتا

توسعه بخش مالی به عنوان یکی از عوامل دستیابی به هدف رشد مستمر اقتصادی است. یک سیستم مالی کارامد باتحهیز پس اندازها، تسهیل مبادلات کالاها و خدمات و تسریع در انباشت سرمایه می تواند موجب رشد اقتصادی. افزایشتولید و کاهش بیکاری شود. در مطالعه حاضر به بررسی اثر توسعه مالی بر میزان بیکاری کشور با استفاده از داده هایپانلی برای ۳۱ استان کشور طی دوره زمانی ۱۳۹۰-۱۳۹۶ پرداخته شده است. متغیرهای مورد استفاده در این تحقیق شامل، نرخ بیکاری، توسعه مالی، نرخ تورم، تولید ناخالص داخلی، هزینه های دولت، شاخص قیمت سهام و حجمنقدینگی هستند. طبق نتایج به دست آمده بر اساس آزمون همجمعی Kao رابطه ی بلندمدت بین متغیرها تایید شدهاست و نتایج تخمین مدل نشان دهنده آن است که اثر توسعه مالی بر میزان بیکاری منفی است و با یک درصد پیشرفتمالی نرخ بیکاری به میزان ۳/۹۳ درصد کاهش می بابد و با یک درصد افزایش تولید ناخالص داخلی و حجم نقدینگی نیز نرخ بیکاری به ترتیب به میزان ۷/۳۵ و ۹/۰۵ درصد کاهش یافته است. همچنین در طی دوره مورد بررسی با یکدرصد افزایش تورم، بیکاری به میزان ۱/۲۴ و با یک درصد افزایش هزینه های دولت بیکاری به میزان ۴/۵۲ درصدافزایش بافته است.