نقش واسطه ای اضطراب رقابتی در ارتباط با خودکارآمدی ورزشی و خوش بینی با هوش فرهنگی در دبیران تربیت بدنی آموزش و پرورش شهرستان آباده

هدف پژوهش حاضر نقش واسطه ای اضطراب رقابتی در ارتباط با خودکارآمدی ورزشی و خوش بینی با هوش فرهنگی در دبیران تربیت بدنی آموزش و پرورش شهرستان آباده بود. این پژوهش توصیفی همبستگی می باشد و از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی می باشد. جامعه آماری شامل دبیران تربیت بدنی مرد و زن که به صورت رسمی، پیمانی، حق التدریس یا قراردادی در مدارس دولتی و غیر انتفاعی آباده مشغول به کارند که تعداد ۱۵۰ نفر می باشد که با توجه به محدود بودن جامعه آماری از روش سرشماری استفاده شد. بدین صورت که کل جامعه آماری به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری داده ها از چهار پرسشنامه اضطراب رقابتی مارتینز و همکاران (۱۹۹۰)، خودکارآمدی ورزشی کامکاری (۲۰۱۳)، خوش بینی شییر و کارور (۱۹۸۵)، هوش فرهنگی افسر و همکاران (۲۰۱۹) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط خبرگان و اهل فن و پایایی با روش آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. با توجه به فرضیه های پژوهش، برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری تحلیل مسیر، همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی استفاده شده است. نتایج نشان داد که اضطراب رقابتی نقش واسطه ای معناداری در ارتباط با خودکارآمدی ورزشی و خوش بینی با هوش فرهنگی ایفا می کند. خودکارآمدی ورزشی به طور منفی و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب رقابتی دبیران می باشد. خوش بینی به طور منفی و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب رقابتی دبیران می باشد. اضطراب رقابتی به طور منفی و معناداری قادر به پیش بینی هوش فرهنگی دبیران می باشد.