اثرات صدای بنفش بر روی میزان بیان ژن SLC۲۶A۴در بافت حلزون گوش رت

زمینه و اهداف: صدای بنفش را می توان مشابه اصواتی در نظر گرفت که طیف وسیعی از افراد به عنوان یکی از مهم ترین عوامل فیزیکی زیان آور، در محیط های کاری خود در تماس با آن هستند. از طرفی، نمونه ی بافت حلزون گوش بهترین نمونه بافتی جهت بررسی میزان بیان ژن و مطالعات آسیب شناسی، پس از تماس با اصوات محسوب می شوند لذا هدف از این پژوهش، بررسی اثرات صدای بنفش بر روی میزان بیان ژن SLC۲۶A۴در بافت حلزون گوش بود. مواد و روش ها: در مجموع، ۱۰ سر رت نر با نژاد ویستار در این مطالعه تجربی استفاده گردید. دو گروه مواجههN۱ و N۲ در تماس با صدای بنفش (kHz۲۰-۴، dB۱۲۰-۱۱۵=SPL) قرار گرفتند. آزمایشات بافت شناسی جهت مطالعات آسیب شناسی بافت صورت گرفت و در پایان، میزان بیان نسبی ژن SLC۲۶A۴ بوسیله ی qRT-PCR تعیین گردید. کلیه آزمایشات این مطالعه، طبق موازین اخلاقی کار با حیوانات آزمایشگاهی انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که در هر دو گروه مواجهه N۱ و N۲ کاهش معنادار میزان بیان ژن SLC۲۶A۴ نسبت به سطح نرمال اتفاق افتاده است. نتایج مطالعه ی آسیب شناسی بافت حلزون گوش نشان داد که نمونه ی گروهی که ۶ روز با صدای بنفش مواجهه داشت، پس از ۷روز از قطع مواجهه صدمات مکانیکی بیشتری دیده بود. نتیجه گیری: این سطح از کاهش بیان در ژن SLC۲۶A۴ و آسیب دائمی غشای رایسنر و بازال لامینا در بافت حلزون گوش و گانگلیون عصب شنوایی، منجر به تقویت بروز نقص شنوایی حسی-عصبی پیش رونده و افزایش احتمال متاستاز در بافت حلزون گوش می گردد.