بررسی کارایی لیکای خام در حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول های سنتیتیک

زمینه و هدف: آنتی بیوتیک ها در محیط زیست می تواند در خاک و رسوبات تجمع پیدا کرده و از این طریق، باعث اثرات سوء بر روی عملکرد طبیعی اکوسیستم و همچنین کاهش میزان تجزیه طبیعی آلاینده ها، از طریق تولید آنتی ارگانیسم های مقاوم به آنتی بیوتیک ها شوند. علاوه برآن، ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک ها می توانند وارد منابع آب آشامیدنی شده و از این طریق، موجب تولید بیماری های مقاوم به آنتی بیوتیک ها گردند. مواد و روش ها: لیکای خام از منابع محلی تهیه گردیده و بعد از شستشوی چندباره با آب بدون یون، به عنوان جاذب خام مورد استفاده قرار گرفت. مشخصات جاذب توسط تکنیک های تخصصی اسکن میکروسکوب الکترونی (SEM)، اسپکتروسکوپی مادون قرمز فوریه (FTIR)، اسپکتروسکوپی فلورانس اشعه ایکس (XRF) و اسپکتروسکوپی تفرق اشعه ایکس (XRD) تعیین گردید. کلیه آزمایشات، در راکتور جریان ناپیوسته انجام گرفت. پارامترهای مختلفی از قبیل میزان غلظت اولیه جاذب (g/L۱۰، ۸، ۶، ۴،۲)، غلظت اولیه آنتی بیوتیک ها (mg/L ۲۰۰ ،۱۵۰ ،۱۰۰ ،۵۰)، pH اولیه محلول (۱۱ ،۹ ،۷ ،۵ ،۳) و زمان تماس (۱ تا ۲۱۰ دقیقه) بر روی کارایی حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که جاذب مورد استفاده، کارایی بالایی در جذب آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول های آبی دارد. برای آنتی بیوتیک تتراسایکلین، بیشترین راندمان حذف در pH معادل ۳، زمان تماس ۱۸۰ دقیقه، جاذب g/L ۱۰ و در mg/L ۲۰۰ از غلظت آنتی بیوتیک ها مشاهده شد. تحت شرایط فوق، بیش از ۴۹ درصد تتراسایکلین حذف گردید. نتیجه گیری: بطور کلی نتایج این تحقیق اثبات کرد که جاذب لیکای خام به عنوان یک جاذب ارزان قیمت قادر است بطور موثر آنتی بیوتیک ها بخصوص تتراسایکلین را از محیط های آب حذف کند.