ارتقاء تعهد سازمانی و رضایت شغلی کارکنان سازمان های دولتی ایران: بررسی و تبیین نقش اجزای سرمایه روان شناختی

سرمایه روان شناختی از جمله مفاهیم نوینی است که توانمندی ها و صفات مثبت در افراد و اهمیت محیط های کاری مثبت را مورد توجه قرار می دهد و سعی می کند با نگاهی علمی و عملی حضور مولفه های مثبت را در زندگی کاری و شخصی کارکنان هموارتر سازد. نظر به اهمیت این موضوع، هدف این مقاله بررسی و تبیین آثار امید، خود-کارآمدی، خوش بینی و تاب آوری بر ارتقاء گرایشات کارکنان در زمینه تعهد سازمانی و رضایت شغلی کارکنان سازمان های دولتی ایران است. این پژوهش سبغه کمی داشته و از استراتژی همبستگی تبعیت می کند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های استاندارد از بین جامعه آماری پژوهش که عبارت بودند از کارکنان سازمان های دولتی تهران گردآوری و با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که امید، خود-کارآمدی و تاب آوری با رضایت شغلی رابطه معنی داری داشته اند، اما خوش بینی آن را تحت تاثیر قرار نمی دهد. همچنین هر چهار مولفه مورد بررسی با تعهد سازمانی رابطه معنی دار داشته اند، و تاب آوری بیشترین تاثیر را داشته است. از طرف دیگر تعهد عاطفی بیشترین تاثیر را از اجزای سرمایه روان شناختی پذیرفته است. به این ترتیب اجزای سرمایه روان شناختی پیش بینی کننده قابل توجهی از نگرش کارکنان به تعهد سازمانی و رضایت شغلی در سازمان های دولتی ایران است.