بررسی مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و رویکرد مبتنی بر فراشناخت بر طرحواره های ناسازگار اولیه، تحمل ناکامی و بلوغ عاطفی فرزندان طلاق

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و رویکرد مبتنی بر فراشناخت بر طرحواره های ناسازگار اولیه، تحمل ناکامی و بلوغ عاطفی فرزندان طلاق شهر تهران بود. این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه نوجوانان(۱۸-۱۵ سال) تک والد(بدلیل طلاق والدین) شهر تهران بود. در این پژوهش برای انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه گیری در دسترس استفاده خواهد شد به این ترتیب که با همکاری مدارس و اعلام فراخوان همکاری، از بین دانش آموزان متقاضی و واجد ملاک های ورود نوجوان و انتخاب و بطور تصادفی در سه گروه آزمایش و گروه کنترل (هر یک ۱۵ نفر) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد جمع آوری و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و از تحلیل کواریانس یک و چند طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که طرحواره ناسازگار اولیه به ترتیب طرحواره درمانی و فراشناخت درمانی ۶۴ و ۳۶ درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین نمودند، بدین معنا که طرحواره درمانی درمان موثرتری برای بهبود طروحواره های ناسازگار اولیه می باشد. برای متغیر بلوغ عاطفی نیز به ترتیب طرحواره درمانی و فراشناخت درمانی ۳۶ و ۱۶ درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین نمودند، بدین معنا که فراشناخت درمانی درمان موثرتری برای بهبود بلوغ عاطفی می باشد. در نهایت برای متغیر تحمل ناکامی نیز به ترتیب طرحواره درمانی و فراشناخت درمانی ۱۲ و ۲۹ درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین نمودند، بدین معنا که فراشناخت درمانی درمان موثرتری برای بهبود تحمل ناکامی می باشد.