بررسی اثرات افسردگی در عملکردهای عصبی بیماران

از دهه ۱۹۶۰، تشخیص افسردگی به عنوان افسردگی عمده بر مبنای معیارهای علایم ردیف چهارم راهنمای تشخیصی و آماری بدست آمده است . موارد خفیف به عنوان دیس تایمی طبقه بندی شد چرا که فرض بر این بود که تمایز بارزی بین آن دو وجود ندارد. با توجه به این معیار می توان دریافت که تشخیص افسردگی که در مقابل اغلب بیماری های سایر سیستم های اندامی نیز مطرح می شود مبتنی بر تست های هدفمند تشخیصی نمی باشد بلکه بیشتر به دسته متغیری از علایم تکیه دارد. طبق آن نباید افسردگی را به عنوان یک بیماری واحد تلقی نمود بلکه نوعی سندروم نامتجانس متشکل از بیماری های عدیده با دلایل متمایز و پاتوفیزیولوژی است . تلاش های متعددی برای برقراری انواع فرعی افسردگی تعریف شده توسط دسته مشخصی از علایم صورت گرفته است هر. چند این زیرشاخه ها مبتنی بر تفاوت های علایمی بوده و تا به امروز شواهدی دال بر آن وجود نداشته است که بازتابی از وضعیت های موجود بیماری می باشند. ما در این مقاله به بررسی اثرات افسردگی در عملکردهای عصبی بیماران پرداخته ایم .