پیش بینی گرایش به بزهکاری نوجوانان بر اساس میزان افسردگی آنها و شیوه های فرزندپروری ادراک شده در نوجوانان مراجعه کننده به مرکز مشاوره نیرویانتظامی استان همدان ۱۴۰۱

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی گرایش به بزهکاری نوجوانان بر اساس میزان افسردگی آنها و شیوههای فرزندپروری ادراک شده در نوجوانان مراجعه کننده به مرکز مشاوره نیروی انتظامی استان همدان ۱۴۰۱ انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر زمان یک پژوهش مقطعی ، از لحاظ نوع دادهها کمی و از نظر روش تحقیق ، توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش شامل همه نوجوانان (دختر و پسر) مراجعه کننده به مراکز مشاوره و مددکاری نیروی انتظامی بود. برای نمونه گیری از جامعه مورد مطالعه ، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده می شود، بدین صورت که بر اساس فرمول فیدل و تاباچنیگ (۲۰۰۷) ۱۰۶ نفر، که به لحاظ احتیاط این تعداد به ۱۲۰ نفر افزایش یافت . ابزار پژوهش شامل سه مقیاس استاندارد فرزند پروری ادراک شده گرولینگ ، دسای و ریان (۱۹۹۷)، افسردگی بک (۲۰۰۲) و گرایش به بزهکاری فضلی (۱۳۸۹) بود. برای آزمون فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش همزمان استفاده شد. تحلیل نتایج نشان داد متغیر افسردگی و سبک فرزند پروری ادراک شده پیش بینی کننده معنادار گرایش مثبت به بزهکاری می باشد. متغیر افسردگی و سبک فرزندپروری ادراک شده پیش بینی کننده معنادار گرایش منفی به بزهکاری می باشد. بین افسردگی و سبک فرزندپروری ادراک شده مادر و پدر رابطه معنادار و منفی وجود دارد. بین شیوههای فرزندپروری ادراک شده مادر و پدر با گرایش مثبت به بزهکاری در نوجوانان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین شیوههای فرزندپروری ادراک شده مادر و پدر با گرایش منفی به بزهکاری در نوجوانان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین افسردگی با گرایش منفی به بزهکاری رابطه منفی و معناداری وجود دارد. این نتیجه نشان می دهد که با بالا رفتن میانگین افسردگی ، نمره گرایش مثبت به بزهکاری نوجوانان افزایش و نمره گرایش منفی به بزهکاری در نوجوانان کاهش می یابد.