مقایسه هوش معنوی و خودپنداره در دانش آموزان دختر نابینا و بینای دوره متوسطه دوم شهر تبریز

هدف این پژوهش مقایسه هوش معنوی و خودپنداره در دانش آموزان دختر نابینا و بینای دوره متوسطه دوم شهر تبریز است . پژوهش حاضر از نوع علی - مقایسه ای است . جامعه ی آماری شامل همه ی دختران نابینا و بینای دوره ی متوسطه ی دوم است که در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱در شهر تبریز مشغول به تحصیل بودند. از آنجا که ، تعداد دانش آموزان نابینا کم بود، ۲۰ نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شدند. متناسب با آن ۲۰ نفر دانش آموز بینا در نظر گرفته شدند. روش نمونه گیری پژوهش حاضر، به صورت نمونه گیری در دسترس بوده است . برای سنجش هوش معنوی، از پرسشنامهی هوش معنوی علی بدیع و همکاران (۱۳۸۹) SI و برای سنجش خودپنداره، از پرسشنامه ی خودپنداره ی راجرز (۱۹۵۱) SCQ استفاده شده است . تحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی ؛ و در بخش استنباطی ، با آزمون تحلیل آنوا انجام شده است . یافته های پژوهش نشان داد که بین هوش معنوی دانش آموزان نابینا و بینا، تفاوت معناداری وجود داشت (۰۵/۰ .(P< هوش معنوی در دانش آموزان دختر نابینا، به صورت معناداری، بیشتر از همتایان بینای آنان بود؛ همچنین خودپنداره دانش آموزان نابینا نیز تفاوت معناداری با دانش آموزان بینا داشت هر چند این تفوات به اندازه تفاوت در هوش معنوی نبود. در نتیجه میتوان گفت هوش معنوی بر خودپنداره دانش آموزان تاثیر دارد و توجه به هوشمعنوی در برنامه درسی دانش آموزان در شکل گیری و بهبود خود پنداره مثبت کمک کند.