تاثیر الگوی فرآیند موازی توسعه یافته بر خودکارآمدی بیماران دیابتی نوع ۲

مقدمه و هدف: طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت دیابت به عنوان قاتل خاموش در بین بیماری های مزمن می باشد. شیوع این بیماری با افزایش سن بیشتر می باشد. خودکارآمدی به عنوان یکی از سازه های مدل های بهداشتی نقش مهمی در ارتقاء سلامت و خودمدیریتی بیماران دیابتی دارد. لذا این مطالعه با هدف الگوی فرآیند موازی توسعه یافته بر خودکارآمدی بیماران دیابتی نوع ۲ انجام شد.روش کار: این مطالعه تجربی بر روی ۶۰نفر به صورت غیرتصادفی در دو گروه آزمون (۳۰نفر) و کنترل (۳۰نفر) تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودکارآمدی می باشد. درگروه آزمون آموزش براساس سازه های مدل فرآیند موازی توسعه یافته در ۶جلسه (۶۰-۴۵ دقیقه ای) هفته ای یکبار انجام شد. در گروه کنترل نیز آموزش های روتین انجام شد. اطلاعات توسط آمار توصیفی(جدول، میانگین، انحراف معیار)، آمار استنباطی ( کواریانس، تی مستقل، تی زوج، فیشر، کای اسکوئر) تجزیه و تحلیل شد.نتایج: آزمون تی مستقل بین دو گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله از نظر خودکارآمدی اختلاف معنی داری نشان نداد (۰/۴۵= P). آزمون تی مستقل بعد از مداخله بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر خودکارآمدی اختلاف معنی داری را نشان داد(۰/۰۱ >P). آزمون کواریانس با حذف اثر پیش آزمون ارتباط معنی داری بین اثر الگوی فرآیند موازی توسعه یافته با خود کارآمدی بیماران دیابتی نشان داد (Eta=۰/۶۳, P<۰/۰۱) (جدول شماره۳)بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد استفاده از این الگو موجب افزایش خودکارآمدی در بیماران دیابتی می گردد. خودکارآمدی بیماران در امر مراقبت از خود نقش مهمی در افزایش توانمندی و خودمدیریتی بیماری دارد. همچنین استفاده از این الگوهای بهداشتی به عنوان روش های مراقبتی اثربخش و کم هزینه ای محسوب می گردد.