اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی سال های ۱۴۰۰- ۱۳۹۵

بیماری لیشمانیوز جلدی از مهم ترین بیماری های انگلی مشترک بین انسان و حیوان می باشد که به علت میزان ابتلای بالا و ایجاد ضایعات بدشکل پوستی همواره مورد توجه بوده است. این پژوهش به منظور بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک بیماری در شهرستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی سال های ۱۴۰۰- ۱۳۹۵ انجام شد. در این مطالعه مقطعی اطلاعات زمینه ای و اپیدمیولوژیک کلیه بیمارانی که از ابتدای فروردین ماه ۱۳۹۵ تا پایان اسفندماه ۱۴۰۰ با تشخیص لیشمانیوز جلدی تحت پیگیری و درمان قرار گرفته بودند و اطلاعات آن ها از سامانه پرونده الکترونیک سلامت سینا SinaEHR® در جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد استخراج و توسط نرم افزار SPSS-۲۶  و  ArcMap مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد از ۷۴۳۳ مورد فرد مبتلا به لیشمانیوز جلدی در شهرستان های تحت پوشش علوم پزشکی مشهد،  ۳۷۶۷ نفر (۷/۵۰درصد) مرد و ۳۶۶۶ نفر (۳/۴۹درصد) زن بودند ((p=۰.۱۱. میانگین بروز بیماری ۸/۲۴ در یکصد هزار نفر بود. بیشترین میزان بروز بیماری مربوط به شهرستان بینالود با میانگین بروز ۶/۲۰۸ در یکصد هزار نفر و کمترین میزان بروز مربوط به شهرستان باخرز با میانگین بروز ۳/۲ در یکصد هزار نفر بوده است. بیشترین فراوانی در گروه سنی ۱۹-۱۰ سال ( ۸/۱۹درصد) و کمترین آن در گروه سنی ۵۹- ۵۰ سال (۳/۱۰درصد) بود.۵۰درصد ضایعات روی دست ها بود ( (p<۰.۰۰۱. بیشترین موارد بیماری در فصل پاییز رخ داده بود. ۹/۶۴درصد موارد ابتلا سابقه مسافرت به مناطق آندمیک بیماری را ذکر نکردند. ۲/۷۲درصد افراد مبتلا به سالک نوع شهری بودند( (p<۰.۰۰۱. با توجه به شیوع بالای لیشمانیوز نوع شهری توجیه نیروهای بهداشتی در خصوص بیمار یابی فعال در مناطق پر خطر، درمان کامل افراد مبتلا و آموزش به بیماران و اطرافیان ایشان در خصوص اهمیت پوشانیدن محل زخم و جمع آوری سگ های ولگرد به عنوان اقدامات اساسی پیشنهاد می گردد.