الویت گذاری دوره های آموزش ضمن خدمت پرستاری با رویکرد تصمیم گیری چند معیاره

مقدمه: تعیین الویت نیاز آموزشی اولین گام برای برنامه­ریزی آموزش پرستاران و در واقع نخستین عامل ایجاد و تضمین اثربخشی کارکرد آموزش و بهسازی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین الویت دوره­های آموزش ضمن خدمت پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بابل با رویکرد تصمیم گیری چند معیاره انجام شد. روش­ کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. تعداد ۱۸ شرکت­کننده به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای از پرستاران، مدیران پرستاری، سرپرستاران و سوپروایزرهای شاغل در بیمارستان­های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بابل وارد مطالعه شدند. با استفاده از یک پرسشنامه، مشخصات کلیه دوره­های آموزشی ضمن خدمت جمع­آوری شد و بعد از حذف دوره­ های غیر مشترک­، ۲۱ دوره­ شناسایی شدند. پس از بررسی متون و مصاحبه­های نیمه ساختاریافته، ۱۵ شاخص تاثیرگذار جهت انتخاب این دوره­ها شناسایی شدند. با استفاده از یک پرسشنامه روا و پایا، به مقایسه زوجی این معیارها نسب به یکدیگر و همچنین مقایسه زوجی بین دوره­ها پرداخته شد و با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، رتبه­بندی دوره­ها هم بر اساس اهمیت و هم بر اساس ضرورت انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم­افزارهای Expert Choice-۱۱ و SPSS-۱۲ انجام شدند. یافته ­ها: نتایج نشان می­دهد که بر اساس اهمیت، دوره­های ایمنی بیمار (۰۷۸/۰) و اشکال دارویی و نحوه تجویز آنها (۰۱۴/۰) و بر اساس ضرورت، دوره­های ایمنی بیمار (۰۹۱/۰) و تفسیر سی تی اسکن مغز برای پرستاران (۰۱۷/۰) به ترتیب بالاترین و پایین­ترین رتبه را در هر حالت به خود اختصاص داده­اند. نتیجه گیری: اگرچه تفاوت اندکی در رتبه برخی از دوره­های شناسایی شده وجود دارد اما بطورکلی، دوره­هایی که رتبه­های بالا را به خود اختصاص می­دهند در هر دو حالت (اهمیت و ضرورت)، تقریبا یکسان می­باشند. بنابراین بمنظور ایجاد و تضمین اثربخشی کارکرد آموزش و بهسازی آن برای پرستاران، برنامه­ریزهای دوره­های ضمن خدمت و سوپروایزرهای آموزشی می­توانند ابتدا الویت­گذاری دوره­ها را بر اساس اهمیت و ضرورت انجام داده و سپس به ترتیب اقدام به برگزاری دوره­ها نمایند تا برای پرستاران کاربردی­تر، موثرتر و مقرون به صرفه­تر باشند.