سیاست های پیشگیری و کنترل ناقلین بیماری دانگ (آئدس اجیپتی و آلبوپیکتوس) در ایران

سابقه و هدف: به دلیل توسعه تجارت و مسافرت و وجود برخی مشکلات در کنترل آئدس های ناقل، تب دانگ به مشکل عمده ی بهداشت عمومی در بسیاری از مناطق دنیا تبدیل شده است. هدف از این خلاصه سیاستی، تجزیه وتحلیل داده ها و ارائه سیاست های مناسب مبتنی بر شواهد برای کنترل تب دانگ و پیشگیری از آن است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مرور نظام مند به منظور تدوین خلاصه ی سیاستی در ایران است که بر اساس اجزای یک خلاصه ی سیاستی در سه مرحله انجام گرفت. مرحله ی اول: به تشخیص و توصیف مشکل به صورت هدفمند و با بررسی مستندات علمی از طریق جست وجو در پایگاه های علمی داخلی و خارجی، وب سایت ها، گایدلاین ها و کتاب ها پرداخته شد. مرحله ی دوم: پیش نویسی از عناصر اولویت دار مرتبط با چهارچوب سیاستی را نویسنده ی اول تهیه کرد و آن را با سایر نویسندگان به بحث گذاشت. مرحله سوم: دسته بندی و جمع بندی سوالات پیش نویس انجام شد و سپس، گزینه های سیاستی نهایی با توافق نویسندگان تدوین شد. یافته ها: مطابق توصیه های بهترین شواهد در بررسی متون، پنج گزینه ی سیاستی در کنترل و پیشگیری از تب دانگ منتقل شونده به وسیله ی آئدس اجیپتی و آئدس آلبوپیکتوس در ایران، در مطالعه ی حاضر ارائه شد. این گزینه ها عبارت اند از: ۱. توسعه ی تحقیقات پایه، کاربردی و نوآوری؛ ۲. تقویت ظرفیت و توانمندسازی انسانی، زیرساختی و سیستم سلامت در تمام بخش های مرتبط برای مراقبت، کنترل، پایش و ارزیابی؛ ۳. تقویت هماهنگی و همکاری درون و برون سازمانی؛ ۴. بسیج کردن و مشارکت جامعه برای کنترل منابع لاروی؛ ۵. افزایش مقیاس عملکردها و ادغام ابزارها در مدیریت آن ها. استنتاج: به منظور افزایش تاثیر و تداوم سیاست ها، استفاده از رویکرد تلفیقی گزینه ها با حمایت مداوم مقامات مسئول (ملی، منطقه ای و محلی) توصیه می شود.