بازشناسی فروع قاعده فراش و تعارض آن با ادله پزشکی در حقوق ایران و مصر

قاعده فراش که از گزاره «الولد للفراش و للعاهر الحجر» برگرفته شده، وضعیتی است که طفل متولد در آن شرایط ملحق به شوهر می شود. اما گستره این مفهوم حقوقی و تعارض آن با ادله پزشکی در حقوق ایران و مصر، به ویژه در فرض ناهمگونی نتایج ادله پزشکی با اماره فراش چندان هویدا نیست. به جهت آنکه تحقیقی موسع و یکپارچه در این باره صورت نگرفته است. ازاین رو پرسش از فروع قاعده فراش و تعارض آن با ادله پزشکی در دو نظام حقوقی، مسئله ای است که نیازمند کاویدن تا مرحله پاسخی درخور است. به نظر می رسد اماره فراش در رابطه با نکاح و خارج از نکاح قابل اعمال است که هریک از این دو حالت مبتنی بر فروعات مختلفی است که در این پژوهش به هریک از این فروعات در حقوق دو کشور پرداخته شده است. نیل به این مقصد در سایه توصیف و تحلیل گزاره های فقهی با گردآوری داده های کتابخانه ای میسر است که نتیجه آن، تبیین گستره و حیطه اماره فراش، تعارض دو اماره، اماره فراش در حالت زنا، تلقیح مصنوعی و نکاح موقت در حقوق ایران و مصر است