کاربست تحلیل محتوا در بررسی قوانین و مقررات صنایع فرهنگی ایران

صنعت فرهنگی اساسا محصول دوران مدرنیته و دستاورد فرایندی است که والتر بنیامین آن را «تکثیر مکانیکی» می نامد. صنایع فرهنگی ارتباط زیادی با فرهنگ توده ای یا مصرف انبوه فرهنگ دارند و علاوه بر انتقال فرهنگ، پتانسیل قابل توجهی در تولید درآمد و ایجاد اشتغال دارد. ولی عدم نگاه کارشناسی و علمی به این حوزه در کشور موجب شده سازمان های فعال در این عرصه، عموما بازدهی معتنابهی نداشته و موسسات و شرکت های غیردولتی فرهنگی نیز که شمار آن ها به بیش از ۳۰۰۰ واحد می رسد، در فعالیت خود در حوزه اقتصاد فرهنگ با موانع مختلفی روبرو باشند. بر این اساس پژوهش حاضر تمامی قوانین و مقررات صنایع فرهنگی در ایران پس از انقلاب -که بالغ بر ۸۶۶ قانون و مقرره می باشد-را احصاء و سپس مورد بررسی قرار داده تا مشکلات این عرصه در حوزه قانون گذاری را مورد واکاوی قرار دهد. این پژوهش بر اساس نوع هدف، بنیادی بوده و از روش تحلیل محتوا استفاده کرده است. داده های این تحقیق، از «سامانه جامع جستجوی قوانین و مقررات دولت» (dotic) احصاء شده و در ۸ زمینه «ادوار زمانی مصوبات»، «مراجع تصویب»، «مجریان مصوبات»، «مرحله مدنظر قانون گذار»، «نوع صنعت»، «منطقه تحت پوشش»، «الزام یا اختیار مجری» و «داشتن بار مالی مستقیم» مورد تحلیل قرار گرفته است.