تبیین ضابطه تشخیص تعدد یا وحدت شخصیت در دوقلوهای سیامی بر مبنای فقه امامیه و تاثیر آن در قوانین جزایی

در دوقلوهای سیامی (به هم چسبیده)، اتصال دو بدن به یکدیگر منجر به شبهه تعدد یا وحدت شخصیت می گردد. به عبارت دیگر در ارتباط با این نوع افراد، تردید حاصل می شود که آیا این دو بدن متعلق به دو شخصیت مستقل است یا متعلق به شخصیتی واحد است که بخشی از اعضای زائد در او دیده می شود. این مسئله، یکی از مهم ترین اموری است که می تواند احکام مربوط به این افراد را تحت تاثیر خود قرار دهد؛ چراکه تعدد شخصیت، منجر به تعدد حکم خواهد شد و بر هر فرد، حکم مستقل به او بار می گردد. در مقابل وحدت شخصیت، حکم واحدی را بر شخص مترتب می سازد؛ به نحوی که بخش زائد بدن، متعلق حکم واقع نمی گردد. از این حیث پژوهش حاضر به شیوه توصیفی تحلیلی در پی بررسی ضوابط مختلف در تشخیص وحدت یا تعدد دوقلوهای به هم چسبیده می باشد. مهم ترین یافته ها نشان می دهد ضابطه فقهی در این مسئله اتحاد یا تفارق خواب و بیداری درنظر گرفته شده که خود، ریشه در اماره ای مهم تر چون تعدد یا وحدت مغز یا روح دارد و این امر از مسئله تعدد یا وحدت شخصیت در آنان پرده برمی دارد. از سوی دیگر این ضابطه و ملاک، مطابق با ضوابط طبی مسئله، یعنی وحدت یا تعدد قوای حیاتی بدن می باشد؛ زیرا مطابق قول فقها، علامت مذکور در فقه صرفا یکی از ضوابط این امر بوده و هر آنچه بتواند در تشخیص این امر راهگشا باشد، کفایت می کند. به طور مسلم از مهم ترین امارات در تشخیص این امر، تعدد یا وحدت قوای حیاتی در شخص است؛ زیرا قوای حیاتی و اعضای رئیسه در هر شخص به صورت واحد وجود دارد؛ درنتیجه تعدد آنان نشان دهنده تعدد شخصیت است.