تجویز مشروط یا تحریم مطلق کودک همسری؟
محل انتشار: فصلنامه دین و قانون، دوره: 7، شماره: 26
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 103
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_QJRL-7-26_001
تاریخ نمایه سازی: 11 آذر 1402
چکیده مقاله:
در فقه اسلامی، درباره اختیار ولی قهری در تزویج خردسالان نابالغ، نظریه های متعددی وجود دارد؛ گروهی از فقها، تزویج کودکان را به شرط عدم مفسده و گروهی دیگر آن را به شرط رعایت مصلحت مجاز شمرده اند. این نظریه همچنین استمتاع خاص از کودک همسران را منع ولی سایر استمتاعات را مجاز می شمارد. در مقابل، بعضی فقهای معاصر خواهان جلوگیری از ازدواج کودکان شده اند. به اعتقاد آنان، تزویج کودکان مفسده آمیز بوده و مصلحتی برای آن فرض نمی شود. نظام قانونگذاری ما از آغاز تا کنون، سیاست های متفاوتی را نسبت به کودک همسری تجربه کرده و هم اکنون، تزویج کودکان و استمتاع از کودک همسران را به صورت مشروط و محدود روا می شمارد. بررسی های این نوشتار نشان می دهد که رویکرد تجویز مشروط و محدود کودک همسری در فقه و قوانین خانواده ایران، برخلاف حق سلامت جسمی و روانی کودکان بوده و زمینه ساز کودک آزاری است. همچنین ثابت می نماید که در زمان ما مصلحتی در تزویج کودکان برای آنان فرض نمی شود. این نوشتار در نهایت، مبانی نظریه تحریم کودک همسری را بررسی و اثبات می نماید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان