شناسایی عوامل سازنده تربیت اجتماعی دانش آموزان حاشیه نشین مقطع ابتدایی شهرستان اسلام شهر در دوران پساکرونا

تحقیق حاضر با هدف شناسایی عوامل سازنده تربیت اجتماعی دانش آموزان حاشیه نشین مقطع ابتدایی شهرستان اسلام شهر صورت گرفته است . روش پژوهش ازنظر اهداف، کاربردی و از نظر داده ها، کمی و ازنظر ماهیت و روش، پیمایشی مقطعی است . جامعه آماری تحقیق ۱۸۵ نفر از معلمان حاشیه نشین شهرستان اسلام شهر که تعداد ۱۲۰ نفر (۶۲ نفر زن و ۵۸ نفرمرد) از آن ها به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند . ابزار پژوهش یک پرسشنامه محقق ساخته شامل ۱۰۱ سوال در قالب مقیاس ۵ گزینه ای لیکرت می باشد . روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات اساتید تعلیم و تربیت بررسی و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۶/ . به دست آمد . جهت تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردید . نتایج تحلیل حاکی از آن بود که ۱۱ حوزه توسعه خود، مسئولیت پذیری و امنیت درون، فضای ایمن خانواده، توانمندی فردی-اجتماعی، امنیت قومی-اجتماعی، انعطاف در رفتار با دیگران، ارتباط و سازگاری اجتماعی، ارتباط کلامی مثبت، مراقبت رفتار در جامعه، پذیرش و احترام به تفاوت های قومی و انضباط رفتاری در کلاس و اجتماع قادر به تبیین۷۸/۷۹ درصد از تغییرات نمره مربوط به عوامل سازنده تربیت اجتماعی دانش آموزان حاشیه نشین مقطع ابتدایی شهرستان اسلام شهر در دوران پساکرونا است. در این میان، مقایسه میانگین رتبه ها نشان می دهد بالاترین میانگین رتبه ۸۹/۸ مربوط به عامل فضای ایمن خانواده، دومین رتبه با مقدار ۵۲/۸ مربوط به عامل توسعه خود و سومین مورد با مقدار ۲۲/۸ مربوط به عامل مسوولیت پذیری و امنیت درون است. توانمندی فردی-اجتماعی، امنیت قومی-اجتماعی، انعطاف در رفتار با دیگران، وانضباط رفتاری در کلاس و اجتماع، ارتباط کلامی مثبت، ارتباط و سازگاری اجتماعی، پذیرش و احترام به تفاوت های قومی و مراقبت رفتار در جامعه در رتبه های بعدی قرار دارند.