اثربخشی واقعیت درمانی بر خستگی شناختی و پریشانی روانشناختی در زنان متقاضی طلاق

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر خستگی شناختی و پریشانی روانشناختی در زنان متقاضی طلاق بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان متقاضی طلاق منطقه ۴ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بودند. نمونه آماری در این پژوهش شامل ۳۰ نفر زنان متقاضی طلاق (۱۵ نفر برای گروه کنترل و ۱۵ نفر برای گروه آزمایش ) که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. جهت جمع آوری دادها مقیاس خستگی شناختی چالدر و پرسشنامه ی پریشانی روانشناختی کسلر استفاده شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از آمار توصیفی (شاخص های آماری میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس (MNCOVA)، با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. نتایج به دست آمده از پژوهش بیانگر آن است که ، واقعیت درمانی بر خستگی شناختی و پریشانی روانشناختی در زنان متقاضی طلاق تاثیر دارد.