اثربخشی درمان توانبخشی شناختی بر روی اضطراب خواندن کودکان نارساخوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان توانبخشی شناختی بر روی توجه ، سرعت پردازش و اضطراب کودکان نارساخوان به اجرا رسید. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، یک پژوهش توصیفی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی کودکان دارای اتیسم مبتلا به اختلال یادگیری خاص (خواندن) شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ می باشد. جهت تعیین نمونه تحقیق ، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. بدین ترتیب آزمون نما جهت تشخیص اختلال یادگیری خاص خواندن) در بین کودکان اجرا شد و کودکانی که نمره بالاتر از میانگین پرسشنامه را به دست آورند به عنوان افراد دارای اختلال یادگیری خاص(خواندن) شناخته شدند و سپس از بین این کودکان؛ ۶۰ نفر(چهار گروه ۱۵ نفره) که ضمن اخذ رضایت والدین به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به تصادف در دو گروه آزمایش (دو گروه ۱۵ نفره که یک گروه دختر و گروه دیگر پسر بود و تحت آموزش بازتوانی شناختی قرار گرفتند) و دو گروه کنترل (یک گروه ۱۵ نفره دختر و یک گروه ۱۵ نفره پسر که تحت هیچ مداخله درمانی قرار نگرفتند) جای دهی شدند. در انتخاب نمونه دانش آموزانی انتخاب شدند که دارای پیشرفت تحصیلی و خصوصیات فرهنگی و اقتصادی مشابه بودند. مداخله توسط محقق و در مرکز بهزیستی شهر مشهد و مجموعه های توانبخشی خصوصی انجام شد. داده ها براساس آزمون بررسی یکپارچه عملکرد دیداری شنیداری (IVA) ، پرسشنامه اضطراب کودکان(موسوی ، مرادی ، فرزاد، مهدوی و اسپنس ، ۲۰۰۷) و آزمون خواندن و نارساخوان (نما) گردآوری شد. نتایج نشان داد که بین اضطراب کودکان نارساخوان اطلاعات گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. درواقع شرکت در جلسات آموزش توانبخشی توانسته است موجب کاهش اضطراب افزایش توجه و در نهایت افزایش سرعت پردازش گردد و در نتیجه فرضیه های پژوهش مورد تایید قرار می گیرند.