اثربخشی پارادوکس درمانی بر علایم سوگ پیچیده زنان درگیر سوگ

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی پارادوکس درمانی بر علایم سوگ پیچیده زنان درگیر سوگ انجام پذیرفت . روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع طرح های پیش آزمون- پس آزمون-پیگیری دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه زنان با تشخیص سوگ پیچیده که در سال ۱۴۰۱طی ماههای بهمن تا ا سفند به کلینیک های روان شنا سی غرب شهر تهران مراجعه کرده بودند تشکیل داده ا ست . از بین آنها ۲۴ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و صورت تصادفی در گروه آزمایش و یک گروه کنترل (۱۲ نفر برای گروه آزمایش پارادوکس درمانی و ۱۲ نفر برای گروه کنترل) قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه سوگ پیچیده(۱۹۹۵) بود. آزمودنی های گروه آزمایش در ۸ جلسه ۲-۵/۱ ساعته پارادوکس درمانی شرکت کردند. آزمودنی های گروه کنترل در این مدت درمان روان شناختی دریافت نکردند. دو ماه بعد از پایان جلسات آموزشی ، پیگیری در مورد هر دو گروه به صورت همزمان ولی جداگانه اجرا شد. دادهها به وسیله روش تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت . یافته های پژوهش نشان داد که تحلیل کوواریانس بر بهبود علائم سوگ پیچیده آزمودنی های گروه آزمایش تاثیرگذار بودند (۰۵/۰.(p< با توجه به نتایج کسب شده می توان از پارادوکس درمانی برای بهبود علائم سوگ پیچیده زنان درگیر سوگ استفاده کرد.