پیش بینی انعطاف پذیری شناختی از طریق خودکارآمدی تحصیلی با واسطه خلاقیت هیجانی در دانش آموزان دختر

هدف این پژوهش بررسی نقش خلاقیت هیجانی به عنوان متغیر واسطه ای در رابطه بین خودکارآمدیتحصیلی و انعطافپذیری شناختی بود . پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود . جامعه اینپژوهش شامل همه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ بود ، ازبین جامعه آماری ۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله انتخاب شدند . شرکت کننده ها بهپرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی جینگر و مورگان ) ۱۹۹۹ (،انعطافپذیری شناختی دنای و وانادروال( ۲۰۱۰ (، پرسشنامه خلاقیت هیجانی آوریل و توماس نولز ) ۱۹۹۱ ( پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روشتحلیل مسیر و نرم افزار آماری spss۲۳ تحلیل شدند . نتایج نشان دادند که ضرایب مسیر مستقیم بیانگراین بود که خودکارآمدی تحصیلی پیش بینی کننده معنی دار خلاقیت هیجانی) ۰۰۱ / ۰ P= ، ۱۸ / ۰β= ( وانعطافپذیری شناختی) ۰۰۱ / ۰ P= ، ۱۹ / ۰β= ( بود . همچنین خلاقیت هیجانی پیش بینی کننده معنی دارانعطافپذیری شناختی) ۰۰۱ / ۰ P= ، ۲۹ / ۰β= ( بود . علاوه براین نتایج بیانگر این بود که خلاقیتهیجانی توانست نقش واسطه ای در رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و انعطافپذیری شناختی ایفا نماید .