ایجاد محدودیت توسعه و ساخت وساز در عرصه های با شرایط ناپایدار و پرخطر طبیعی

هدف مقاله حاضر بررسی ایجاد محدودیت توسعه و ساخت وساز در عرصه های با شرایط ناپایدار و پرخطر طبیعی می باشد، به منظور بررسی این هدف از روش توصیفی– تحلیلی استفاده شده است، ایران کشوری حادثه خیز و درعین حال در حال توسعه به شمار می رود. توسعه یک کشور با مخاطرات و سوانح آن ارتباط پیچیدهای دارد و پیامدهای ناشی از مخاطرات طبیعی و انسانساخت می تواند بر رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه تاثیر سوء داشته و آن را دچار اختلال کند. لذا مدیریت بحران در حوزههای پیشگیری ، آمادگی و بازسازی می تواند در اصلاح و تسریع برنامه های توسعه و استفاده بهینه از منابع تاثیرگذار باشد. مدیریت بحران به خصوص در کشورهای در حال توسعه غالبا در راستای جبران خسارت بعد از وقوع حوادث غیرمترقبه صورت می گیرد . درحالی که سرمایه گذاری و توجه به امر پیشگیری از وقوع بحران و آمادگی مقابله با آن، کاهش خسارات و هزینه های بازسازی در مناطق آسیب دیده را در پی خواهد داشت . در مورد برخی مخاطرات طبیعی غیرقابل پیشگیری همچون زلزله و طوفان، تنها به کمک روشهای صحیح مدیریت بحران می توان از خسارات ناشی از آنها کاست . به طورکلی توجه ویژه به اقدامات پیشگیرانه و آمادگی مقابله با بحران به جهت کاهش حجم خسارات جانی و مالی وارده و درنتیجه کاهش هزینه های بازسازی بسیار حائز اهمیت است .بنابراین نتایج بیانگر این است که یکی از روش های مدیریت بحران ایجاد موانع و محدودیت توسعه و ساخت وساز در عرصه های با شرایط ناپایدار و پرخطر طبیعی می باشد .