مقایسه روش های اصلاح کوبیدگی خاک در مسیرهای چوبکشی

مسیرهای چوبکشی در این پژوهش مسیرهایی است که دوره بهره­برداری در آنها پایان یافته است. از این­رو، این مسیرها پس از استفاده باید بتوانند آب را در خود نفوذ دهند تا از فرسایش خاک و بر­هم­خوردن چرخه هیدرولوژی جلوگیری به­عمل آید. به­منظور اصلاح کوبیدگی خاک در مسیرهای چوبکشی مذکور در جنگل­های دارابکلا، چهار تیمار اصلاح کوبیدگی شامل مالچ پاشی با مازاد مقطوعات، ایجاد بانکت­های مورب و قائم بر مسیر و تیمار مختلط (مالچ پاشی با مازاد مقطوعات در مجاورت بانکت قائم) و دو تیمار شاهد شامل داخل توده و داخل مسیر قبل از اصلاح مورد بررسی قرار گرفت. در کل ۶۱ نمونه­ خاک، قبل و بعد از انجام عملیات اصلاح کوبیدگی از عمق صفر تا ۱۰ سانتی­متری برداشته­شد و برای اندازه­گیری وزن مخصوص ظاهری به آزمایشگاه منتقل شد. نتایج نشان داد که تنها تیمار مختلط (بانکت قائم و مازاد مقطوعات) سبب شد تا کوبیدگی خاک مسیر چوبکشی به­طور معنی­داری کاهش پیدا کند، اما هنوز با گذشت ۱۸ ماه از انجام این تیمار، مقدار وزن مخصوص ظاهری خاک با مقدار منطقه شاهد (۰۶/۱ گرم در سانتی­متر مکعب) تفاوت معنی­دار داشت. روند کاهش کوبیدگی در داخل رد چرخ ها سریع­تر از محور میانی بود.