تنوع گونه ای کنه های میان استیگمای (Acari: Mesostigmata) خاک زی جنگل های ارسباران

تنوع گونه ای شامل بخش عمده ای از تنوع زیستی و یکی از مهم­ترین شاخص­های نشان دهنده تغییرات در اکوسیستم هاست. وجود کنه­های میان­استیگمای خاک­زی و تغذیه­ و تاثیر آنها در تعادل طبیعی موجودات زنده خاک دارای اهمیت زیادی است. این پژوهش با هدف ارزیابی تنوع گونه­ای کنه­های میان­استیگما در فصل تابستان سال ۱۳۹۲ با جمع­آوری نمونه­هایی از چهار منطقه در جنگل­های ارسباران انجام شد. شاخصهای تنوع گونه­ای شانون، سیمسون و بریلوین و همچنین شاخص­های یکنواختی سیمسون، کامارگو و اسمیت- ویلسون با استفاده از نرم افزار Ecological Methodology ۶.۰ محاسبه شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین فراوانی نسبی مربوط گونه­های خانواده Veigaiidae، Veigaia nemorensis (Koch, ۱۸۳۶) با ۵۴/۱۱ درصد و Veigaia planicola (Berlese, ۱۸۸۲) با ۳۴/۸ درصد و کمترین آن مربوط به گونه Sejus sp. از خانواده Sejidae با ۱۷/۰ درصد است. بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون (۶۱/۴)، سیمسون (۹۷/۰) و همچنین بیشترین مقدار شاخص یکنواختی سیمسون نیز با (۶۵/۰) در منطقه کلاله که دارای بیشترین تعداد گونه جمع­آوری شده است محاسبه شد. بالا بودن درصد فراوانی کنه­های خانواده Veigaiidae را می­توان به قدرت شکارگری بالای آنها در خاک و غنی بودن فون جنگل نسبت داد.