مولفه های فطرت گرایی در حکمت اشراق و بررسی تاثیر آن بر روان سالک

پژوهش حاضر مولفه های فطرت گرایی در حکمت اشراق و تاثیر آن بر روان سالک را مورد بررسی قرار داده و در راستای گردآوری اطلاعات از روش توصیفی - تحلیلی بهره مند گشته است. دستگاه فلسفی اشراق به عنوان یک کلان مکتب در بستر حکمت اسلامی مطرحمی گردد و طبیعتا از مشخصه های حکمت اسلامی که آن را از حکمت یونان و فلسفه ی غربی و.. جدا می کند، برخوردار می باشد یکی از ویژگی های بارز حکمت اسلامی، فطرت گرایی است که در نظام اشراقی تبلوری ویژه دارد و شیخ اشراق به انحاء مختلف این مشخصه رادر چارچوب مبانی نظری ئ عملی خویش به کار می بندد لذا این پژوهش سعی بر آن دارد تا سه مورد از عمده مولفه های فطرت گرایی در حکمت اشراق را از جنبه ی تاثیرگذاری بر روح و روان سالک بررسی کرده و نقش آن را در تعالی کمال وی تبیین نماید. البته فطرت گرایی اشراقی لزوما منحصر در این سه مورد نیس بلکه به تامل بیش تر می توان موارد دیگری را نیز احصاء نموده و بر این مختصر افزود. نتایج حاصله حاکی از آن است که عبادت و تهذیب نفس، موسیفی و سماع، زیبایی و عشق، به عنوان عمده مولفه های فطرت گرایی در دستگاه اشراقی اگر در معنای متعالی خود تحقق یابند، روح و روان سالک را آرام و متعادل ساخته و هرکدام در جایگاه خود موجبات رشد و کمال معنوی سالک را فراهم می اورند و وی را به قله های رفیع انسانیت رهنمون می سازند.