تبیین پایداری نظام فضایی شهری با تدوین، تعیین و اولویت بندی استراتژهای توسعه شهری (مطالعه موردی: شهرکاشان)

امروزه شهرها با مشکلات عمده شهرنشینی و ناپایداری در ابعاد مختلف روبرو هستند و الگو های سنتی در قالب طرح های توسعه و عمران شهری نتوانسته منجر به کاهش نابسامانی و ناپایداری نظام فضایی شهرها شود. بنابراین ناکامی رویکردهای سنتی در پاسخگویی به مشکلات شهری باعث شکل گیری نگرش راهبردی شده است، در این راستا شهر کاشان از جمله شهرهایی می باشد که تحت تاثیر رشد بالای فیزیکی و عدم انطباق آن با ظرفیت زیر ساخت های شهری و در نهایت ناکارآمدی طرح های توسعه شهری، در عمل با آشفتگی های کالبدی، اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی زیادی در سطح شهر همراه شده و موجب توسعه شهر به سمت عدم تعادل و پایداری فضایی گردیده است. این پژوهش بر آن است در جریان مطالعات قبلی در زمینه الگوی رشد پراکنده شهری و ناتوانی طرح های توسعه شهری در پاسخگویی به نیازها و مش لاکت شهر کاشان، در چهارچوب ساختار مفهومی مشخص به تبیین پایداری نظام فضایی شهر کاشان از طریق تدوین، تعیین و اولویت بندی استراتژهای توسعه شهری بپردازد. نوع پژوهش از نظر هدف کاربردی- توسعه ای و از نظر شیوه انجام توصیفی- تحلیلی است. رویکرد مطالعه حاضر نیز رویکرد راهبردی بر اساس نگرش سیستمی است. نتایج پژوهش نشان می دهد نوع راهبرد مورد استفاده جهت پایداری نظام فضایی شهر کاشان از نوع راهبرد تدافعی می باشد، ضمن اینکه در ارزیابی صورت گرفته در زمینه اولویت بندی راهبردها با استفاده از مدل VIKOR و انتخاب استراتژی برترنشان داد، «تدوین سند توسعه اقتصادی شهر متناسب با قابلیت ها و مزیت های نسبی و رقابتی به ویژه در حوزه صنعت، گردشگری و محصولات کشاورزی » به عنوان استرتژی برتر می بایست در اولویت برنامه های توسعه شهر توسط مسوولین و مدیران شهری قرار گیرد.