تدوین چارچوب مفهومی تاب آوری شهری به منظور ارائه کاربست آن در ادبیات شهرسازی از طریق تحلیل مضمون متون

تاب آوری شهری رویکردی نوین، به منظور پاسخگویی به انواع مخاطرات طبیعی و انسا نساخت است. این فرض وجود دارد که علاوه بر ویژگی هایی چون ظرفیت های شهری و استقامت هنگام مخاطرات وجوه دیگری نیز وجود دارد که باید آن ها را یافت. هدف این مقاله ارائه چارچوب مفهومی تاب آوری شهری و ذکر ویژ گی های آن از طریق مرور جامع منابع تاب آوری می باشد. همچنین تعریف کاملی از تاب آوری شهری مطابق نتایج بیان شده و در نهایت به بازخوانی داده های کیفی به منظور روشن نمودن زوایای پنهان تاب آوری شهری پرداخته شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر کیفی بوده و از روش تحلیل مضمون به کمک نرم افزار MAXQDA ۱۳.۲۸ بهره گرفته شده است. در این راستا مجموعه ۱۰۰ منبعی از تعاریف تاب آوری به عنوان داده گردآوری شد و مطابق تحلیل مضمون ویژگی های ش شگانه چارچوب مفهومی تاب آوری شهری تحت عنوان R۱ تا R۶ استخراج شد. به منظور اثبات نتایج بدست آمده، علاوه بر طرح و اخذ تایید در پنل متخصصین، تصدیق استفاده از این واژه ها در میان ۱۲۵۰ مقاله چاپ شده در مجلات بین المللی تحت نمایه استنادی علمی سامسون رویترز ۱ از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ (مقالاتی با کلید واژه «تاب آوری شهری » به زبان انگلیسی) به کمک نرم افزار Cite Space بررسی و نتایج تایید شد. از نظر محققین این مقاله تعریف تاب آوری شهری: «توانایی پاسخ گویی به هنگام شهرها و استقامت در شرایط وقوع مخاطرات طبیعی و انسان ساخت است که ضمن سازگاری و هماهنگی با شرایط جدید، در صورت عدم فروپاشی و به شرط یادگیری شهروندان، قدرتمندتر از گذشته به کارکرد شهری خود ادامه می دهد» می باشد.