روش شناسی مطالعات اسلامی، اجتماعی و جمعیتی از منظر ابوریحان بیرونی

ابوریحان محمدبن احمد بیرونی، از بزرگ ترین دانشوران و اندیشمندان قرون چهارم و پنجم هجری به شمار می رود. وی در سال ۹۷۳م دیده به جهان گشود و احتمالا پس از ۱۰۵۰م به دیار حق لبیک گفت. آثار و تالیفات وی طیف بسیار وسیعی از دانش ها و معارف را دربر می گیرد و شمار آنها، بالغ بر یکصد و پنجاه کتاب و رساله می باشد که از میان آنها، کتاب «تحقیق ماللهند» وی از نظر مسائل جامعه شناسی و مردم شناسی و آزجمله موضوع رشد جمعیت، در خور توجه و تامل است. با توجه به اهمیت و جایگاه ابوریحان بیرونی در تاریخ علمی ایران و حتی جهان و همچنین, ابعاد مختلف دانش وی، که بحث های اجتماعی و جمعیتی را نیز شامل می شود در این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی و استفاده از اسناد و مدارک معتبر به عنوان ابزار به دنبال پاسخ به این سوال هستیم که اندیشه های اجتماعی و جمعیتی ابوریحان روش شناسی وی به مهم ترین اندیشه های اجتماعی و جمعیتی وی اشاره شده است.