برر سی تاثی ر اجرای طرح تغذیه مصنوعی در مهار سیلاب و کاهش خسارات احتمالی نا شی از آن (مطالعه موردی: شمال شهر کره ای، استان فارس)

کمبود بارش و به دنبال آن کمبود آب، یکی از مهمترین مشکلات مناطق خشک و نیمه خشک است. توسعه رو شهای جم عآوری آب باران میتواند به عنوان یکی از روشهای افزایش سطح کشت، نقش موثری ایفا کند. تکنیکهای جمع آوری آب باران علاوه بر اینکه میتواند نیازهای آبی را در مناطق خشک برطرف سازد، با توجه به ماهیت خود میتواند در کاهش سیل و کنترل رسوب نیز موثر واقع گردد . سیل یکی از بلایای طبیعی اما خسارت آن قابل پیشگیری است و اجرای طرح های آبخیزداری یکی از مهمترین اقدام ها در پیشگیری از خسارت های سیل است که باید بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد . آبخیزداری به مجموعه اقدامات برنامه ای و عملیاتی گفته می شود که منجر به مهار روان آب و کاهش خسارت سیلاب، تقویت سفر ه آبهای زیرزمینی ، تقویت پوشش گیاهی و جلوگیری از فرسایش خاک می شود و اجرای عملیات مکانیکی مانند ساخت سازه های متعدد مانند سنگ و ملات، بندهای خاکی و عملیات زیستی مانند بذرپاشی، نهال کاری و کپه کاری از جمله طرح های آبخیزداری محسوب می شود . بندهای خاکی وطرح های تغذیه ی مصنوعی حوزه منابع طبیعی و آبخیزداری وظیفه استحصال آب ندارند و صرفا برای کاهش سرعت سیلاب و جلوگیری از خسارت ناشی سیل احداث می شود، اما به ذخیره آب نیز کمک می کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثربخشی طرح تغذیه مصنوعی در کاهش میزان سیل و رواناب های سطحی درشهر کره ای واقع در شهرستان سرچهان می باشد. نتایج حاصل از بازدید میدانی و پرسش های محلی نشان می دهد که ساخت سازه های کنترل سیلاب و سازه های تغذیه سفره اب زیر زمینی بسیار موثر بوده و ساکنین این منطقه رضایت بسیار زیادی از احداث شدن این سازه ها داشته و آنرا در کنترل شدن سیلاب های فصلی منطقه بسیار ضروری و لازم میدانند و با توجه به افزایش یافتن سطح سفره آب زیرزمینی در این منطقه، علاقه مندی زیادی در بین ساکنان جهت مشارکت در اجرای چنین طرح هایی بوجود آمده است.