مطالعه تاثیر ریسک نقد شوندگی بر سطح مقطع بازده سهام در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

ریسک در اصطلاح به معنی امکان وقوع یک خسارت و زیان اعم از مالی یا غیر مالی در نتیجه انجام یک فعالیت است. موضوع ریسک نقدشوندگی به عنوان یک عامل تعیین کننده بازده سهام از اواسط دهه ۱۹۸۰ مطرح شده است. برخی از سرمایهگذاران ممکن است به سرعت به منابع مالی سرمایه گذاری خود نیاز داشته باشند که در چنین مواردی قدرت نقدشوندگی دارایی ها می تواند اهمیت زیادی داشته باشد. بنابراین در این پژوهش با پذیرفتن این مطلب که سطح مقطع بازده سهام تابعی از میزان ریسک نقدشوندگی میباشد، به بررسی تاثیر ریسک نقدشوندگی بر سطح مقطع بازده سهام در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. در راستای این هدف، کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و همچنین شرکتهایی که صورت های مالی (ترازنامه و صورت حساب سود وزیان) و اطلاعات مورد نیاز را در سالهای ۱۳۹۴- ۱۳۹۰ ارایه داده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع ۱۴۲ شرکت از صنایع مختلف انتخاب شدند. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و ازنظر نحوه اجرا توصیفی- همبستگی می باشد. تحلیل داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار Eviews نسخه ۸ انجام گردیده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که متغیرهای قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای، کیفیت اقلام تعهدی، پیش بینی سود و حجم معاملات بر متغیر سطح مقطع بازده سهام تاثیر مثبت و معناداری دارند. بنابراین در سطح کلان و در سطح یک کشور، هرچه نقدشوندگی سهام بیشتر شود، اطلاعات جدیدی برای تغییرات تدریجی سهام در بر می گیرد که به بالارفتن سطح بازده سهام منجر خواهد شد.