بررسی ارتباط بین مولفه های سرمایه اجتماعی با میزان مدیریت دانش (مطالعه موردی کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی)

مدیریت دانش مفهوم جدیدی است و به عنوان رویکردی در تغییر از مدیریت نیروی عضلانی به مدیریت مغزها تجلی یافته است اما این رویکرد هنوز در ابتدای مسیر رشد و گسترش خود است و تاکنون نتوانسته به صورت رسمی در اولویت و صدر برنامه های مدیریتی سازمان ها قرار گیرد. هدف از این پژوهش، بررسی وجود یا عدم وجود ارتباط بین مولفه های سرمایه اجتماعی و میزان مدیریت دانش در بین کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی بود. نمونه آماری این تحقیق شامل ۱۶۵ نفر از کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی بوده است. ابزار اندازه گیری این تحقیق شامل پرسش نامه محقق ساخته ی سرمایه اجتماعی و پرسش نامه مدیریت دانش بوده است. در این تحقیق از دیدگاه های پوتنام،کلمن،بوردیو و فوکویاما بعنوان چارچوب نظری تحقیق استفاده شده است.و از تکنیک های آماری ماتریس همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شده است.متغیرهای مستقل تحقیق شامل متغیرهای اعتماد تعمیم یافته،اعتماد درون گروهی،انجام فعالیت های داوطلبانه،احساس هویت ،احساس امنیت و مشارکت اجتماعی بوده است. نتایج آزمون فرضیات تحقیق نشان می دهد که که سه متغیر عضویت در انجمن های داوطلبانه،اعتماد درون گروهی و میزان مشارکت اجتماعی کارکنان مورد بررسی واریانس متغیر وابسته (میزان مدیریت دانش) را تبیین می نمایندو بقیه متغیرهای مستقل در معادله رگرسیون چند متغیره، با متغیر وابسته رابطه معنادار نداشته اند و از مدل خارج شده اند. داشتن شبکه ای از روابط گسترده،بالا بودن اعتماد و تبادل اطلاعات با مشارکت های اجتماعی موثر و کارا میزان مدیریت دانش را افزایش خواهد داد.بالا بردن حمایت اجتماعی ، ارتقاء روحیه کار تیمی و فعالیت های مشارکتی، عوامل ارتباطی و روابط متقابل با اعتماد زمینه های اجتماعی مدیریت دانش به حساب می آیند.