بررسی و اولویت بندی عوامل موثربر مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی در بافت فرسوده شهرها (مطالعه موردی: بافت فرسوده شهر تهران)

ایجاد امکانات جدید شهری نیازمند مطالعه دقیق در زمینه نحوه استقرار صحیح این امکانات درمناطق مختلف یک شهراست. ازمیان کاربری ها وخدمات موجود در شهر، توزیع ومکان یابی بهینه ی ایستگاه های آتش نشانی به دلیل اهمیت و توجه روز افزون به امر ایمنی در شهر و ارایه ی تمهیداتی در زمینه پیشگیری و مقابله با آتش سوزی وحادثه از اهمیت قابل توجهی برخورداراست. در بافت فرسوده و قدیمی به دلیل تامین دسترسی مناسب و حداقل زمان استاندارد رسیدن به محل حریق و به طورکلی تامین ایمنی شهری احداث ایستگاه های آتش نشانی از اهمیت دوچندان برخورداراست. هدف اصلی تحقیق بررسی و اولویت بندی عوامل موثربر مکا نیابی بهینه به منظور تاسیس ایستگاه های آتش در بافت فرسوده شهر تهران می باشد. در این پژوهش ابتدا با بررسی و شناسایی عوامل موثر در مکا نیابی ایستگاه های آتش نشانی در بافت فرسوده با استفاده از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی که یک روش تصمیم گیری چندمعیاره است پرداخته سپس معیارها و زیر معیارها عوامل مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی را وزن دهی و اولویت بندی آنها نموده است. نتایج حاصله نشان می دهدکه ازبین عوامل مهم دسترسی، تراکم جمعیت، مجاورت و مخاطرات محیطی عامل دسترسی با ۴۷۶ / ۰ بیشترین وزن را در مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی در بافت فرسوده شهر تهران به خود اختصاص داده است.