بررسی رابطه بین گزارشگری ریسک و نوسانات بازده سهام در شرکت‎های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

امروزه یکی از مهم ترین نیازهای انسان، چگونگی اظهار و برطرف نمودن نیازهای اطلاعاتی است. در میان مسائلی که می‎تواند دامنه ارتباطات شرکت‎های بزرگ بهبود دهد افشای ریسک است که شرکت‎ها در عملیات خود و به خصوص تداومشان با آن روبرو هستند. پژوهشگران نظریه ها و مطالعات بسیاری را برای کشف مسائل مربوط به سیاست های گزارشگری افشای ریسک ارائه داده اند، اما هنوز سیاستهای گزارشگری افشای ریسک یکی از مشکلات اصلی در حسابداری می باشد. دلایل مختلفی وجود دارد که چرا افزایش افشاگری می تواند بر نوسانات بازده سهام تاثیر بگذارد. از سویی افشاگری می تواند عدم قطعیت را کاهش دهد و از میزان تاثیر اخبار مربوط به عملکرد یک شرکت بکاهد و بدین ترتیب عدم تقارن اطلاعات در بازار و ناهمگونی اعتقادات درباره ارزش واقعی شرکت کاهش یابد. در این پژوهش به بررسی رابطه بین گزارشگری ریسک و نوسانات بازده سهام پرداخته می شود. برای این منظور از اطلاعات مالی ۱۷۴ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ استفاده شده است. پژوهش حاضر از لحاظ طبقه بندی بر مبنای هدف از نوع کاربردی، از لحاظ طبقه بندی بر حسب روش از نوع توصیفی و از میان انواع پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی است. در تحقیق حاضر روش آماری استفاده شده به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، روش رگرسیون چند متغیره با استفاده از داده های ترکیبی است.نتایج آزمون فرضیه نشان دهنده وجود رابطه مثبت معنادار بین افشای ریسک و نوسانات بازده سهام می باشد لذا فرضیه پژوهش مورد پذیرش قرار می گیرد.